یه شعر قشنگ از آقای حامد عسگری:

وقتی که بهشت عزوجل اختراع شد

حوا که لب گشود عسل اختراع شد

در چشم های خسته مردی نگاه کرد

لبخند زد و قند بدل اختراع شد

آهی کشید و آه دلش رفت و رفت و رفت

تا هاله ای به دور زحل اختراع شد

حوا بلوچ بود ولی در خلیج فارس؛

رقصید و در حجاز هبل اختراع شد

آدم و سعی کرد کمی منضبط شود

مفعول و فاعلات و فعل اختراع شد

«یک دست جام باده و یک دست زلف یار»

اینگونه بود ها! که بغل اختراع شد

یک شب میان شهر خرامید و عطسه زد

فرداش پنج دی و گسل اختراع شد

نوشته های دیگران ()